Anneke Elhorst was dikwijls aan het tekenen.
Vaak naar waarneming. Planten, kopjes, haar familie en van alles uit haar dagelijkse omgeving. In die tijd was er geen geld voor materiaal, dus kleurde Anneke Elhorst met potloden, maakte schilderijen op de achterkant van zeil, wat een soort van linnenstructuur had.
Zij gebruikte daarop waterverf, muurverf, en alles wat een kleurtje had. Tot aan de sterk ruikende drukinkt van haar buurman, die stopte met zijn drukkerij. Beschilderde de muur van haar kamertje en hing vol trots haar eerste zelfgemaakte werk op in de huiskamer.
Op haar 14de kreeg Anneke Elhorst een doos olieverf. En vanaf die tijd maakte ze, ook toen al, met name stillevens. Diep in haar hart wilde ze heel graag naar de kunstacademie, maar dit was in haar cultuur onbespreekbaar. Sterker nog, ze durfde er niet eens over te praten. Heel veel jaren heeft ze zich op deze manier met kunst bezig gehouden. Haalde boeken uit de bibliotheek, deed cursusjes voor hobbyisten en exposeerde haar werk in bibliotheek, meubelwinkels, muziekwinkels enz.
Familie en vrienden vonden het werk prachtig, en kochten van haar, maar ze bleef zich afvragen: is dit omdat het haar werk is, of is het de kwaliteit? Ze kon er van dromen, hoe geweldig het zou zijn wanneer haar werk in een galerie zou hangen, en het dan ook nog verkocht zou worden aan een, voor mij, totaal vreemd persoon. Die droom is uitgekomen.
Op haar 30ste heeft ze vier jaar in Saoedi Arabië gewoond, een vrouw mocht daar geen betaalde arbeid verrichten, dus heb ze al haar schilderspullen laten verschepen, en heeft zij zich dagelijks bezig gehouden met haar geliefde hobby. Terug in Nederland, en inmiddels twee kinderen, was er een lange periode waarin zij zich niet al te veel bezig hield met kwast en verf. Totdat ze een oriëntatiecursus deed en allerlei technieken uit mocht proberen. Ze was weer helemaal verkocht. En dan eindelijk, mijn kinderen wat opgegroeid, ruimte om naar de kunstacademie te gaan. Een vijf-jarige opleiding aan de Wackers academie te Amsterdam. Een ambachtelijke opleiding, waar met name naar waarneming werd gewerkt (niet alleen kijken maar vooral zien). Zij heeft hier veel geleerd, en heb er ontzettend van genoten. Bij haar eindexamen kreeg ze een zeer goed juryrapport en durfde ze het aan om haar werk bij galerieën te tonen.
Heb heel veel geluk gehad, dat haar werk in het jaar daarop op een kunstbeurs kwam te hangen, en vanaf die tijd heeft zij eindelijk van haar hobby haar beroep kunnen maken. Nog steeds ligt haar grote liefde bij stillevens. Niet om het feit, dat ze zo graag deze voorwerpen wil schilderen, maar zij zijn aanleiding voor een werk dat gaat om sfeer, compositie en vorm. Waar ze in de beginperiode een tijd lang bezig ben geweest met nogal drukke beelden en veel kleur, heeft ze al snel meer rust in haar werk gebracht, en is het werk stil en atmosferisch geworden.
Haar werk blijft herkenbaar, ondanks dat ze verschillende technieken hanteer. Soms dik in de verf, met het mes opgebracht, dan weer dun met weinig verf en transparante lagen. Maar steeds blijft haar eigen handschrift herkenbaar, en blijven het stille stillevens van Anneke Elhorst.