Annelies Hoek
Kunst is als de liefde, je voelt het in je binnenste
Annelies Hoek werd in 1943 in Geleen geboren. In het gezin Hoek was het gebruikelijk dat ook de meisjes voor zichzelf zouden kunnen zorgen. Het kostte de jonge Annelies dan ook enige moeite alvorens zij de richting op mocht die ze wilde: de schilderkunst. Inmiddels heeft Annelies zich gevestigd als een begenadigd en veelgevraagd portretkunstenares. Zij is bekend geworden door haar portretten van b.v. Koningin Beatrix en Kardinaal Simonis, en exposeert portretten, naakten en stillevens.
“Portretschilderen is eigenlijk geen kunst,” zegt ze, “het is een vies woord”. Ik kijk haar vragend aan. “Portretschilderen is werk in opdracht, daar verdien je geld mee en daarom noemen echte kunstenaars het geen kunst, want het is geen vrij werk.”
Schilder Sierk Schröder werd haar reddende engel. Schröder en haar ouders deelden gezamenlijke vrienden. Deze vrienden toonden tekeningen van de jonge Annelies Hoek aan Schröder waarop deze het advies gaf om met een dergelijk talent naar de academie te gaan. En zo mocht Annelies alsnog naar de academie. Als 21 jarige kwam ze in Amsterdam terecht. Daar studeerde ze vier jaar en in 1969 verliet ze de academie.
Schilderen is als ademen
In die woelige jaren leerde ze haar man Hans kennen, ze trouwden en kregen twee schatten van kinderen. Ze bleef bewust schilderen. “Het portret was mijn redding. Via familie, vrienden en kennissen ging de mare rond dat Annelies zo goed kon schilderen en dan werd gevraagd om een portret van deze of gene dierbare te maken. Dat heeft mij m’n penseel doen blijven vasthouden. Ik geloof dat als ik toen gestopt was, later de drempel erg hoog zou zijn geweest. Alhoewel, het zit in het bloed dat schilderen. Juist dankzij mijn weerstandsvermogen ben ik gaan schilderen. Je voelt dat je het kunt en ik wilde niets anders.
