Vanaf het midden van de jaren 80 begint Jan van der Kooi zijn werk zich los te maken van de noemer ‘Noordelijk Realisme’. Niet langer is er sprake van stijlvolle stillevens voor een neutraal grijze achtergrond die roerloos in tijd en ruimte aanwezig zijn. Sinds zijn verhuizing naar een huis en atelier vol licht en ruimte, verrassen zijn schilderijen door een nieuwe toonzetting: ze zijn licht, feestelijk en ademen een zuidelijke sfeer. Grote reputatie verwierf hij sindsdien met zijn ‘vloerstillevens’: dampende kopjes koffie, mandjes met fluitenkruid en glaasjes water op zijn ateliervloer worden overspoeld door invallend zonlicht. Na een serie werken te hebben gemaakt met zijn ateliervloer als onderwerp werkt hij sinds enige jaren aan “ramen”: zijn atelierraam in verschillende periodes van het jaar.
Naast schilder is Jan van der Kooi ook een veelzijdig tekenaar, die geen onderwerp uit de weg gaat.