Edwin IJpeij (1969)
is geboren, woont en werkt in Geleen nabij Maastricht. Als kleine jongen toonde Edwin IJpeij al veelbelovend talent in de schilderkunst. Zijn enthousiaste tekenleraar gaf hem toen al het advies om naar de kunstacademie te gaan met als doel een succesvol kunstenaar te worden. Zijn ouders overtuigden hem echter een meer “realistische” carrière te kiezen en Edwin IJpeij besloot scheikunde te gaan studeren. Iets wat hem later heel goed van pas bleek te komen.
Na het behalen van zijn BSc-graad in de organische chemie, genoot hij van een industriële carrière als wetenschapper en uitvinder bij een multinationale onderneming. Deze eindigde in een wereldwijd toegepaste uitvinding, waardoor zowel de milieu-emissies als de kosten werden verbeterd. De omstandigheden na deze innovatie leerden hem dat hij te veel van zichzelf had opgeofferd. Hij vergat dicht bij zijn hart te blijven en dreef weg van gelukkig zijn. Van deze ervaring leerde hij echter dat de mooiste en meest duurzame oplossingen dichterbij zijn dan je verwacht. Hierdoor werd zijn missie als kunstenaar geboren.
Hedendaags kunstenaar en uitvinder die de gelijkwaardigheid tussen mensen wil stimuleren door de sensualiteit, strekte en macht van vrouwen uit te beelden.
Edwin begon in 2008 te schilderen en merkte dat zijn geest tot rust kwam. Daardoor beleefde hij creatieve momenten zonder gedachten. Hij ontdekte de schat van wie hij werkelijk is: zijn naaktewaarheid. Hij voelt zich sterker en wil deze mooie ervaring delen door middel van de taal van de kunst. Een taal die op een dieper niveau communiceert dan de ratio. Edwin is sterk geboeid door de krachtige invloed van licht op het onderwerp. Daarom experimenteert hij hiermee graag (mee) in zijn kunstwerken. Het zal je niet verbazen dat zijn eerste schilderijen geïnspireerd zijn door het licht in de Provence, zoals Van Gogh, Puget, Picasso en zoveel andere kunstenaars dit hebben ervaren. Later, toen Edwin masterclasses volgde, merkte zijn lerares zijn talent op en adviseerde hem zich toe te leggen op portret en model. Ze overtuigde hem ervan het naakt te bestuderen, omdat een kunstenaar de anatomie van het lichaam moet kennen. Dit geweldige advies waar hij nooit spijt van heeft gekregen, bracht hem heel dicht bij zijn essentie. Na verloop van tijd ontdekte Edwin dat fotografie een krachtige techniek is om compositie, licht en kleur in een kunstwerk te bestuderen. Hij volgde privélessen en masterclasses om zijn techniek en vaardigheden bij te schaven. Mooie foto’s zijn het resultaat. Voor Edwin is fotografie een complementaire techniek voor schilderen, aangezien het menselijk oog aanzienlijk anders observeert dan de fotofilm of de camerasensor. Dit door het feit dat een camera slechts één lens heeft en het menselijk lichaam. Daarom werkt hij bij het schilderen zoveel mogelijk naar het leven, zoals ogen meer zien dan een foto kan onthullen. De naakten in zijn schilderijen en foto’s staan voor schoonheid, creativiteit en warmte. Het naakt symboliseert voor Edwin de pure essentie. Om Michelangelo te citeren: “Welke geest is zo leeg en blind, dat hij niet kan herkennen dat de voet edeler is dan de schoen, en de huid mooier is dan het kledingstuk waarmee ze is bekleed?” Edwin werkt bij voorkeur met ei-tempera en olieverf, overeenkomstig de technieken van de oude meesters, zoals ontwikkeld vanaf de Renaissance. Voor hem is dit een praktische en esthetische keuze, aangezien het bewezen is dat deze technieken eeuwen hebben overleefd en de textuur en kleur van de huid het meest realistisch weergeven. Om deze reden maakt hij zijn eigen ei-tempera en olieverf met originele en vaak giftige pigmenten.
Zijn werken waren te bewonderen tijdens exposities in Sittard, Geleen, Maastricht, Miami, Barcelona, Londen, Venetië, Knokke en Amsterdam. Werken van hem maken deel uit van collecties in Amsterdam, Maastricht, Londen, Aix-en-Provence, Oxford, Genk en Sittard-Geleen.