Robert Daalmeijer
Al vanaf de kleuterschool besteedde hij veel van zijn tijd aan tekenen, toen al met opvallend veel oog voor details en verhoudingen. Robert Daalmeijer is autodidact.
Vanaf zijn 23ste exposeert hij regelmatig bij gerenommeerde galeries in Nederland. In zijn beginperiode stonden verweerde objecten en vergane voorwerpen uit de natuur centraal in zijn stillevens. Hierna diende zich voor Daalmeijer een nieuwe fase aan: oude poppen, half vergaan, soms ontdaan van lijf en leden, kregen een nieuw leven ingeblazen. Doordat zij oud, vies en stoffig zijn geworden én vergeten en verlaten zijn, heeft dit voor hem een toegevoegde waarde.
Tegenwoordig schildert Robert verschillende thema’s, maar is zijn werk altijd herkenbaar. De poppen en stillevens zijn in de loop der tijd samengesmolten tot, zoals hij dit zelf noemt, poppenspelen. Ook hier is vaak een zekere treurigheid en verlatenheid voelbaar. Vervreemde blikken staren de toeschouwer aan; confronterend, af en toe angstaanjagend, maar ook aandoenlijk, stil en verstild.
De mens verschijnt eveneens steeds vaker in zijn werk (smoelwerken). Ook hierin is een zekere treurigheid en verlatenheid voelbaar. Soms door priemende ogen, dan weer door een etherisch portret opdoemend uit het donker, vaak met de serene rust van een verstilde blik. Dit alles tezamen wordt de bron van zijn inspiratie die aanzet tot het schilderen van een melancholische verlatenheid die voelbaar is op ieder schilderij.
